ابوالفضل پور عرب هــر چند نخستین بار در نقش کوتاهی در فیلم زخمه ظاهر
شــد امــا ورود او بــه سینما را بــایــد از ۱۳۶۹ و بازی در فیلم عروس
برشمرد؛ ابوالفضل پور عرب بــه عــنــوان جوان اول فیلمهای دهه ۷۰ نقش‌های
زیادی را بازی کرده است.
ابوالفضل پور عرب متولد ۱۳۴۰ در تهران اســت وی فارغ التحصیل بازیگری و
کارگردانی تئاتر از دانش سرای هنر است. تــا بــه حال ۳ بار ازدواج کرده و
۳ فرزند دارد؛ آخرین همسر او آناهیتا نعمتی بوده کــه چندین سال اســت
کــه از وی جدا شده است. ابوالفضل پور عرب فعالیت در تئاتر را از سال ۱۳۵۹
آغاز کــرد و نخستین بار در نقش کوتاهی در فیلم زخمه ظاهر شد.
ابوالفضل پور عرب همچنین در فیلم دزد و نویسنده بــه عــنــوان دستیار
کارگردان حضور داشته است. بــه خاطر بازی در فیلم عروس در جشنواره نهم فیلم
فجر خوش درخشید و در جشنواره پیونگ یانگ (۱۳۷۳) جایزه بهترین بازیگر مرد
را گرفت. ابوالفضل پور عرب در سال ۱۳۷۵ و در پانزدهمین جشنواره فیلم فجر
بــرای بازی در فیلم مردی شبیه باران جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد را
از آن خود کرد.
فیلم شناسی ابوالفضل پورعرب
تئاتر
ابوالفضل پور عرب فعالیت در تئاتر را از سال ۱۳۵۹ آغاز کرد. بازی در نمایش‌های مختلف.
کارگردانی خسیس مولیر در تالار وحدت (تالار رودکی) (۱۳۸۲)
فیلم های سینمایی ابوالفضل پورعرب
ابوالفضل پور عرب هــر چند نخستین بار در نقش کوتاهی در فیلم زخمه ظاهر
شــد امــا ورود او بــه سینما را بــایــد از ۱۳۶۹ و بازی در فیلم عروس
برشمرد.
– عروس (بهروز افخمی؛ ۱۳۶۹)
– قربانی (رسول صدرعاملی؛ ۱۳۷۰)
– نرگس (رخشان بنی اعتماد؛ ۱۳۷۰)
– آواز تهران (کامران قدکچیان؛ ۱۳۷۰)
– رابطه پنهانی (جهانگیر جهانگیری؛ ۱۳۷۱)
– مهاجران (مهدی صباغ زاده؛ ۱۳۷۱)
– سوء ظن (کاظم معصومی؛ ۱۳۷۱)
– دو روی سکه (محمد متوسلانی؛ ۱۳۷۱)
– نیش (همایون اسعدیان؛ ۱۳۷۲)
– چهره (سیروس الوند؛ ۱۳۷۳)
– بهشت پنهان (کامران قدکچیان؛ ۱۳۷۳)
– در کمال خونسردی (سیامک شایقی؛ ۱۳۷۳)
– بی‌قرار (مجید قاری‌زاده؛ ۱۳۷۳)
– مرضیه (اسفندیار شهیدی؛ ۱۳۷۳)
– مردی شبیه باران (سعید سهیلی؛ ۱۳۷۵)
– قاصدک (قاسم جعفری؛ ۱۳۷۵)
– حماسه قهرمانان (جمشید حیدری؛۱۳۷۶)
– غریبانه (احمد امینی؛ ۱۳۷۶)
– باد و شقایق (سیدضیاءالدین دری؛ ۱۳۷۷)
– جوانی (مجید قاری‌زاده؛ ۱۳۷۷)
– مردی از جنس بلور (سعید سهیلی؛ ۱۳۷۷)
– عشق کافی نـیـسـت (مهدی صباغ زاده؛ ۱۳۷۷)
– معصوم (داود توحیدپرست؛ ۱۳۷۷)
– دستهای آلوده (سیروس الوند؛ ۱۳۷۸)
– رقص شیطان (اسماعیل براری؛ ۱۳۷۸)
– زندانی ۷۰۷ (حبیب الله بهمنی؛ ۱۳۷۸)
– تو را دوست دارم (عبدالله باکیده؛ ۱۳۷۹)
– همسر دلخواه من (افشین شرکت؛ ۱۳۷۹)
– تیک (اسماعیل فلاح پور؛ ۱۳۸۰)
– چند می‌گیری گریه کنی؟ (شاهد احمدلو؛ ۱۳۸۴)
– مجنون لیلی (قاسم جعفری؛ ۱۳۸۶)
– سربلند (سعید تهرانی؛ ۱۳۸۶)
– دلواپسی ( بهمن گودرزی؛ ۱۳۸۷)
– زمهریر (علی روئین‌تن؛ ۱۳۸۹)
فیلم های تلویزیونی ابوالفضل پورعرب
• تنهاترین سردار (مجموعه تلویزیونی؛ مهدی فخیم‌زاده؛ ۱۳۷۶)
• سریال مسافر (مجموعه تلویزیونی؛ سیروس مقدم؛ ۷۹ – ۱۳۷۸)
• عروس (مجموعه تلویزیونی؛ ۱۳۸۲)
• تــا غروب (مجموعه تلویزیونی؛ ۱۳۸۴)
• زیر زمین (مجموعه تلویزیونی؛ علیرضا افخمی؛ ۱۳۸۵)
• یک وجب خاک (علی عبدالعلی زاده؛۱۳۸۶)
• آخرین سرقت (۱۳۸۸)
• وضعیت سفید (حمید نعمت‌الله ۱۳۹۰)
• شهرزاد (حسن فتحی) (1394)
جوایز ابوالفضل پورعرب
– تجلیل در جشنواره نهم فیلم فجر بــه دلیل بازی در عروس
– بهترین بازیگر مرد؛ فیلم عروس؛ جشنواره بین‌المللی فیلم پیونگ یانگ (۱۳۷۳)
– بهترین بازیگر نقش اول مرد؛ مردی شبیه باران سعید سهیلی پانزدهمین جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۵)
مصاحبه بــا ابوالفضل پورعرب
حرف های او آن چنان بــه خودکارم شتاب داده بود کــه گوش ها و چشمانم
آبشارهای باباامان را فراموش کرده بود اگــر چــه در سایه درختان پارک
مصفای باباامان بــا اوگفت وگو می‌کنم ولــی حرف هایش من را بــه مرکز
ایران برده و خود را در تهران فرض می‌کنم. دل پردردی دارد! و کوله باری از
گلایه! وقتی بــا سوز و گداز حرف می‌زند باور نمی‌کنی کــه ایــن آقا همان
هنرمند جوان دهه ۷۰ سینمای ایران اســت کــه نامش بر سر زبان ها بود؛ همان
تازه داماد فیلم «عروس»؛ فرمانده فیلم های مردی از جنس بلور و مردی شبیه
باران؛ عادل فیلم «نرگس» و…
ابوالفضل پورعرب را می‌گویم کــه طی سال ها فعالیت در سینما بــه نقش
های مختلف جان بخشید و در ذهن ها ماندگار شد. او بــه علت بیماری بسیار
ضعیف شده اســت امــا «ابوالفضل پور عرب» هم چنان بــرای ما «ابوالفضل پور
عرب» است؛ همان سوپراستار دهه ۷۰ بــا کوله باری از تجربه.
وقتی مشغول بازی در فیلم تلویزیونی «جاودانگی» در بجنورد بود بــا او
تماس می‌گیرم تــا بــه دیدارش بروم امــا چــون لوکیشن ضبط فیلم داخل
زندان بود؛ اجازه ورودم بــه آن جا داده نشد؛ بنابراین قرار ایــن دیدار را
بــه پایان بازی اش موکول کردم. عصر روز پایانی بازی اش در باباامان
بجنورد بــه همراه چند نفر از همکاران بــا او دیدار کردیم و زمینه ایــن
گــفــت و گو هم برایم فراهم شد. آن قدر مهربان و صمیمی‌بود کــه از هــر
بابی سخن گفتیم. گــفــت و گوی ما را بــا ایــن بازیگر بــا تجربه سینما و
تلویزیون در ادامه می‌خوانید.
در شروع ایــن گــفــت و گو می‌خواهم از حال و هوای «ابوالفضل پورعرب» دهه ۷۰ کــه ستاره سینمای ایران بود بپرسم.
چه طور شــد در دهه ۷۰ کــه ورود بــه عرصه بازیگری مشکل بود و بــه راحتی نمی‌شد ستاره شــد بــه ستاره سینمای ایران تبدیل شدید؟
** ابوالفضل پور عرب : هیچ وقت فکر نمی‌کنم ستاره سینما شدم؛ چــون سینما
ستاره ای ندارد؛ در واقع سینما هیچ ارزشی ندارد کــه ستاره ای داشته باشد.
جایی کــه بــه راحتی خیلی ها پول می‌دهند و در آن بازی میکنند یــا آن
شخصی کــه بدون گذراندن دوره بازیگری و تحصیل در ایــن رشته بازی می‌کند.
بــه بازیگرانی کــه در ایــن رشته تحصیل کرده و تئاتر خوانده اند کار
نمی‌دهند. بنابراین بازی در سینما عشق و انگیزه ای ندارد و خیلی خوشحالم
کــه در آن کمتر حضور دارم.
پس خودتان چگونه وارد سینما شدید؟
**ابوالفضل پور عرب: من در ایــن رشته تحصیل کردم و در تئاتر بازی می‌کردم.
روزی آقای «بهروز افخمی» بــه تئاتر شهر آمد و من را بــرای بازی در فیلم
«عروس» انتخاب کرد. البته آن مقطع تصور میکرد من بــه هیچ عــنــوان سینما
را نمی‌شناسم البته من بــرای بازی خودم سخن نمی‌گویم بـلـکـه راجع بــه
آدم هایی صحبت می‌کنم کــه خیلی بــه گردن ایــن سینما حق دارند.
به طور مثال چــه کسانی؟
** آدم هایی کــه سوخته اند و دیگر در سینما نیستند. خیلی ها زحمت کشیده
اند و دیگر نیستند. من؛ «اکبر عبدی» و «خسرو شکیبایی» و امثال ایــن دوستان
سال ها نقش اصلی را در فیلم ها بازی کردیم. متأسفانه عده ای دیگر در سینما
نیستند؛ داستان ایــن اســت کــه عده ای در ایــن رشته تحصیل کرده اند و
اکنون دارند آواز می‌خوانند! نمی‌دانم یعنی چه. خیلی بد اســت کــه ما در
ایــن شرایط هستیم.
در دهه ۷۰ چهره ای محبوب و مشهور بودید. داشتم بــه ایــن فکر می‌کردم
کــه شاید برخی اتفاق ها در زندگی یک هنرمند باعث میشود کــه از مسیر اصلی
اش دور شود؛ چــون در یک برنامه گفتید کــه درگذشت خواهرتان شوکی بــه شما
وارد کــرد و وقفه ای طولانی در فعالیت شما ایجاد کرد.
** من وقتی بازی در فیلم «قرمز» را نپذیرفتم بــه «فریدون جیرانی» برخورد و
۵ سال درباره ام مطلبی در هفته نامه خودش منتشر نکرد؛ امــا کناره گیری ام
ربطی بــه حاشیه ندارد. من مبتلا بــه سرطان ریه شدم. سال ها پیش کــه در
فیلم «بهشت پنهان» در پاریس بازی می‌کردم ضربه ای بــه من خورد کــه ۲ روز
در بیمارستان بستری بودم و بعد از پایان فیلم بــه تهران آمدم و بیماری ام
را پیگیری نکردم تــا ایــن کــه در مجموعه «وضعیت سفید» حالم بد شــد و ۱۱
روز در کما بودم و جراحی داشتم. ایــن نکته را هم بگویم کــه سوپراستار
نبودم کــه کناره گیری کنم.
قبول دارید کــه عده ای بــه عشق «ابوالفضل پورعرب» بــه سینما می‌رفتند
و عکس شما روی جلد مجله ها و بیلبورد بر فروش گیشه تأثیر داشت؟
** من خودم را باور نداشتم؛ چــون هیچ زمان خودم را درگیر ایــن مسائل در
زندگی ام نکردم و نخواستم مغرور شوم. وقتی انسانی تغییر می‌کند؛ علامت خطری
اســت و بــایــد خیلی از لحاظ آسیب های اجتماعی مراقب خود باشد. در هــر
حرفه ای ایــن مشکلات وجود دارد؛ مهم ایــن اســت کــه وقتی انسان کار
می‌کند؛ رفتاری معقولانه و انسانی داشته باشد. من درگیر شهرت نبودم. چندین
مرتبه در جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت سیمرغ شدم؛ امــا بــه من جایزه
ندادند! و بعد از ۷ سال کــه نامزد بازیگری در جشنواره شدم بــه من جایزه
دادند. معتقدم هنرمندان بــایــد مراقب شخصیت خود باشند تــا آسیب نبینند و
ایــن سینما چیزی ندارد کــه انسان بخواهد در آن کار کند.
به بیراهه می‌رویم!
آقای ابوالفضل پور عرب بــا بازی در فیلم «عروس» بهروز افخمی‌به شهرت
رسیدید و در جشنواره فیلم فجر از بازی تان تجلیل شد. نظرتان درباره آن
چیست؟
** فیلم نامه ای نوشته میشود و ما بازی می‌کنیم؛ وقتی فیلمی‌اکران میشود
برخورد مردم برایم اهمیت دارد و بــا هــمــه مسائل موجود چــه خوب و چــه
بد بــرای نقش زحمت می‌کشم و نمی‌توانم بگویم کــه بــرای ارائه نقش انرژی
نمی‌گذارم. همان گونه کــه اشاره کردم در تئاتر شهر مشغول بازی در نمایش
«حاکم یک شبه» بودم کــه هم بازی هایم «مصطفی کاری»؛ «مجید مظفری» و
«جهانگیر الماسی» بودند کــه بــه انتخاب «بهروز افخمی»؛ داماد فیلم «عروس»
شدم.
بازی قابل تحسین تان در فیلم «مردی شبیه باران» سیمرغ بهترین بازیگر
جشنواره فیلم فجر را برایتان بــه ارمغان آورد و ایــن تنها سیمرغی بود
کــه گرفتید. هنگام دریافت ایــن جایزه چــه احساسی داشتید؟
** ابوالفضل پور عرب: هنوز هم سیمرغم را دارم. وقتی بعد از ۷ سال در
جشنواره فیلم فجر بــه من جایزه دادند و پرسیدند چــه احساسی داری گفتم
خیلی وزنش سنگین بود! جوایز بسیاری گرفته ام. جایزه تأثیری در روند کاری ام
نداشت. وقتی کــه کار می‌کنم نمی‌توانم کم بگذارم؛ مردم برایم اهمیت
دارند.
نسل جدید سوپراستارهای سینمای ایران را چگونه می‌بینید؟ آیا توان جذب تماشاچی بــه سینما را دارند و فروش گیشه را تضمین میکنند؟
** هــر دوره ای جوان خودش را دارد. اکنون بــه طور مثال «محمد رضا گلزار»
مطرح شده اســت و خیلی خوب هم بازی می‌کند و عده ای علاقه مند دارد. مسلما
عده ای بــه خاطر عکس روی جلد او بــه سینما می‌روند. آن موقع کــه جوان
بودم تصور نمی‌کردم کــه مردم بــه خاطر من بــه سینما می‌روند امــا اکنون
کــه از مرز ۵۰ سالگی گذشته ام بــا زمینه فکری و مطالعاتی بیشتری کار
می‌کنم.
ابوالفضل پورعرب کــه بــه دلیل بیماری سرطان مدتها خانه نشین بوده است؛
پــس از ماه ها در مراسم تجمع هنرمندان بــرای محکومیت اهانت بــه پیامبر
اسلام(ص) در برابر دوربین رسانه ها قرار گرفت. خوشبختانه حال وی رو بــه
بهبود است.
(یکی از 3 همسر طلاق گرفته)
